این مد از یک مقدار اولیه تصادفی(IV) استفاده میکند که به همراه متن رمز شده ارسال میشود. (IV=initialization vector)
مزیت این روش است که به ازای هر Plaintext یک IV متفاوت ارسال میشود و یک رمز متفاوت تولید میشود.
البته IV هم باید رمز شود چون ممکن است تحلیلگر با ارسال IV جعلی منجر به تغییر خاصی در پیام رمز شده شود برای همین IV را با مد ECB رمز می کنند
به عنوان مثال پیام Salam یک بار به صورت qwe123 رمز شده و یک بار به صورت ploki988 و …
ساده ترین شیوه ی زنجیره سازی بلوکهای رمز آن است که نتیجه ی رمزنگاری هر بلوک کوچک در رمزنگاری بلوکهای بعدی نیز دخالت داده شود.
طبق این شیوه هر گونه تغییر یا جا بجایی در یک بلوک باعث خواهد شد که متن رمزگشایی شده از محل دستکاری، به بلوکهای آشغال و بی معنی تبدیل گردد.
این روش به اختصار شیوه( CBC (Cipher Block Chaining یا شیوه “زنجیره سازی بلوکهای رمز” نامیده می شود.
برای رمزنگاری اولین بلوک متن یک مقدار اولیه مشهور به IV در نظر گرفته می شود که از لحاظ طول دقیقاً هم اندازه با بلوک متن است.
به عبارت دیگر اولین بلوک متن با یک مقدار اولیه XOR می شود. مقدار IV اصلا اهمیتی ندارد و کاملا تصادفی انتخاب و به همراه داده ها (به صورت آشکار) ارسال می شود.
چرا که شاه کلید رمز مخفی است و بدون کلید هیچ چیزی از رمز خارج نخواهد شد.
این شیوه نیز دو مشکل اساسی دارد:
تغییر در مقدار اولیه (IV) یا هر یک از بیت های متن اصلی، کل خروجی را تا انتهای متن تحت تاثیر قرار می دهد و این تاثیر حتی به اندازه یک بیت بسیار ژرف خواهد بود. در طرف مقابل تغییر در یک بیت از متن رمز شده در خلال عبور از کانال انتقال فقط رمزگشایی دو بلوک مجاور را با اختلال مواجه می کند. بدین ترتیب بلوکهای مشابه در متن اصلی هرگز به بلوکهای یکسان در خروجی تبدیل نخواهند شد.
یکی دیگر از اشکالات شیوه زنجیره سازی بلوکها آن است که رمزنگاری اطلاعات باید به صورت ترتیبی انجام گیرد و امکان موازی سازی عملیات جهت بالا رفتن سرعت، وجود ندارد. هرگز نمی توانید بلوک Pi را رمز کنید مگر آنکه تمام بلوکهای P0 و P(i-2) ، P(i-1) را قبلاً رمز کرده باشید.
